بررسی مدل های ترمودینامیکی برای توزیع پروتئین بین فازهای آبی و میسلی معکوس

یکی از روش های جداسازی پروتئین ها و ترکیب های زیستی، استفاده از خودسامانه های میسل معکوس می باشد. میسل های معکوس، تجمعی کروی شکل در اندازه های نانومتری از مولکول های مواد فعال سطحی هستند که در حلال آلی شکل می گیرند و به واسطه دارا بودن هسته آبی درون خود، قادر به انحلال مولکول های آب دوست درون خود هستند. از این رو برای جداسازی پروتئین ها، آنزیم ها و دیگر ترکیبات زیستی از این خودسامانه ها استفاده می شود. علاوه بر این می توان از آن ها به عنوان نانوراکتور برای تولید نانوذرات نیز استفاده نمود. برای طراحی فرایندهای پایین دستی به ویژه جداسازی و خالص سازی پروتئین ها، به یک مدل ترمودینامیکی نیاز است که بتواند داده های تعادلی و اطلاعات تعادل فازی ترکیبات زیستی در این فرایندها را بیان کند. بنابراین در این تحقیق سه مدل ترمودینامیکی با استفاده از تئوری محلول فضای خالی بر مبنای فشار سطحی و با استفاده از معادلات ضریب فعالیت nrtl، nrtl-nrf و n-wilson-nrf توسعه داده شد. همچنین این مدل های ترمودینامیکی بر روی سیستم آزمایشگاهی جداسازی پروتئین سرم آلبومین گاوی توسط ستیل تری متیل آمونیوم برماید اعمال گردید و نتایج حاصل نشان داد که تطبیق بسیار خوبی میان نتایج ضریب توزیع پروتئین بدست آمده از مدل های توسعه داده شده و داده های آزمایشگاهی ضریب توزیع وجود دارد. علاوه بر آن این مدل های ترمودینامیکی می توانند تغییرات ناشی از ph محلول و افزایش استخراج پروتئین در اثر افزایش غلظت ماده فعال سطحی را به خوبی توصیف کنند.